Vanaand het ek weer so verlang,
in grondelose vrees
van eie gryse eensaamheid,
dat jy by my moet wees.
dat ek die wye koeltes van
jou stem om my kan voel,
soos die rimp'ling van die somerreën
vervlugtig oor my spoel.
En toe ek deur die duister wind
wat oor my huisie waai,
die knip hoor lig, het heel my hart
in vreugde opgelaai...
Nou sit ons voor die vuur en speel
die vlamlig deur ons hare...
Laag waai die reënwind buite deur
die afgevalle blare.
deur/by W. E. G. Loux
skip to main |
skip to sidebar
Take the red pill, and lets see just how deep this rabbit hole goes...
No comments:
Post a Comment